مکانیابی عرصه های مستعد پخش سیلاب با استفاده از gis و rs مطالعه موردی:استان چهارمحال و بختیاری

پراکنش زمانی و مکانی نامناسب ریزش‎های جوی، خشکسالی‎های متعدد و سیلاب‎های مخرب از عواملی هستند که بر روی نوسانات سطح سفره‎های آب زیرزمینی تأثیر سوء می‎گذارند. در همین راستا برداشت های بی‎رویه بشر از سطح سفره های آب زیرزمینی بیلان آب‎های زیرزمینی را به شدت بر هم زده است. مهار و جمع‎آوری سیلاب‎های شدید و مخرب از یک سو و انحراف و هدایت حجم بسیاری از سیلاب به مناطق مستعد پخش سیلاب از سوی دیگر می تواند یکی از راهکارهای مناسب در راستای تغذیه سفره‎های آب زیرزمینی باشد. در این تحقیق مناطق مستعد پخش سیلاب در استان چهار‎محال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفته است. استان چهار‎محال و بختیاری از وضعیت بارش مناسبی برخوردار می‎باشد. از سوی دیگر وضعیت بیلان آب‎های زیرزمینی در این استان با مشکلات جدی روبروست. معیارهای مورد استفاده در مکان‎یابی مناطق مستعد شامل نفوذپذیری سطحی، شیب، ضخامت آبرفت، توانایی انتقال آب در آبرفت و کیفیت آبرفت می‎باشد. پس از تهیه نقشه‎های مورد نیاز با استفاده از روش زمین‎آمار و همچنین تولید نقشه بافت خاک با کاربرد سنجش از دور، از مدل‎های تلفیق شامل منطق بولین، روش شاخص همپوشانی، ضرب فازی و خوشه‎بندی فازی استفاده شد. در روش بولین 10 درصد از سطح کل استان مناسب پخش سیلاب می‎باشد. در روش شاخص همپوشانی 85/10درصد، در مدل خوشه‎بندی فازی 42/14 درصد و در عملگر ضرب فازی 23/15 درصد از سطح کل استان مستعد پخش سیلاب می‎باشند. با توجه به ماهیت فازی در روشهای ضرب فازی و خوشه‎بندی فازی، این دو روش از دقت بالاتری نسبت به دیگر روشها برخوردار می‎باشند. روش خوشه‎بندی فازی به دلیل اینکه برای هر کدام از معیارها به تعداد خوشه‎ها، نقشه فازی شده وجود دارد بنابراین نسبت به روش ضرب فازی از انعطاف‎پذیری بالاتری برخوردار می‎باشد. در بین معیارهای بررسی شده برای انتخاب عرصه‎های مستعد پخش سیلاب، لایه نفوذپذیری بیشترین محدودیت را در برگرفته است که این مسئله به بافت کلی استان که در کلاس سنگین قرار گرفته بر می‎گردد. ببیشترین محدودیت بعد از نفوذپذیری سطحی، ضخامت آبرفت می‎باشد.